محمد (ص) تنها بود.
خدا، تنهایی اش را دید و خدیجه (س) را فرستاد.
خدیجه (س) آمد، اما محمد (ص) تنها بود.
خدیجه (س) و محمد (ص) تنها بودند. خدا تنهایی شان را دید و «او» را فرستاد.
نه خدیجه (س) تنها بود، نه محمد (ص).
خدیجه (س) از دنیا رفت، اما «او» بود و محمد (ص) تنها نبود.
علی (ع) تنها بود. خدا تنهایی علی (ع) را دید و «او» را نشان داد.
علی (ع) و «او» یکی شدند. علی (ع) دیگر تنها نبود.
و «او» فاطمه (س) بود؛ هدیه ای از آسمان ها.
خدا، فاطمه (س) را فرستاد و بشر، دیگر تنها نبود.
